• Welkom bij Audiofreaksforum, Audio, Hifi, Luidsprekers, Buizen. Graag inloggen of registreren.
 

Het wat zou er aan de hand kunnen zijn. verhaal

Gestart door berret, 23 juni 2020, 09:19:40

Vorige topic - Volgende topic

radiohead

1 oktober 2022, 17:47:53 #375 Laatste wijziging: 1 oktober 2022, 19:11:40 door radiohead
Citaat van: Starsky op 26 september 2022, 17:12:15Ik vindt dit een reuze interessant onderwerp ;)
Maar ik heb vaak moeite om het te kunnen volgen wat Radiohead nou vaak bedoelt..
Maar ik vindt het wel leuk dat het toch ook wel een beetje mijn gedachte deelt
Ik stel mijzelf vaak de vraag van waarom is bijvoorbeeld Hout, hout en ijzer is ijzer, waarom groeit een plant tot wat hij is? Wie of wat bepaalt zijn vorm en bestaan? Geld ook voor de mens in mijn optiek..
Er moet dus iets zijn wat bepaald dat iets is wat het is..
zo ook voor muziek en beleving.. het zijn allemaal geluidsgolven maar waarom pakt het ene de mens meer als het ander?

Misschien geen nuttige bijdrage... dus maar weer on topic 😁


Leuk dat je reageert. Hieronder nog iets meer om over na te denken.

Allereerst nog even de vraag of ook het elektrische veld een rol speelt bij de berekening van de energie en impuls van een foton? Ja, in de elektromagnetische golf in de z-richting zie je als je de roterende vector op de x-as projecteert het magnetische veld en op de y-as geprojecteerd het elektrische veld. De lengte van de rond het foton roterende vector beschrijft de kans op een energiedichtheid in deze velden. In de quantum mechanica is dat de energie die het foton in een botsing als deeltje aan bv een elektron overdraagt.

Maar wat is dan die richting van die vector? Twee paden van een foton met de vector in dezelfde richting maken de kans op een foton groter. Als de richtingen uit fase zijn is er geen kans op een foton op die plek. De richting heeft dus te maken met de kans op het scheppen van een foton in de tijd-ruimte. De historie waar de fase verschillen van alle golven minimaal zijn is de meest waarschijnlijke historie voor het foton. Maar het foton volgt dus ieder mogelijk tijd-ruimte pad van A naar B met verschillende kansen.

Metafysica van Leibniz (1646-1716):

Leibniz lijkt hieronder te zeggen dat deze wereld een toevallige historie kent en dat er vele andere historiën mogelijk zijn.

Leibniz: "One must certainly hold that not all possibles attain existence, otherwise one
could imagine no novel that did not exist in some place and at some time.
Indeed, it does not seem possible for all possible things to exist, since they get
in one another's way. There are, in fact, an infinite number of series of possible
things. Moreover, one series certainly cannot be contained within another, since
each and every one of them is complete."

Vervolgens zegt hij dat hetgeen dat kiest voor deze historie wel buiten deze historie moet bestaan en dus metafysisch is. Het moet bestaan als essentie.

Leibniz: "Since the ultimate ground must be in something which is of metaphysical
necessity, and since the reason for an existing thing must come from something
that actually exists, it follows that there must exist some one entity of
metaphysical necessity, that is, there must be an entity whose essence is existence,
and therefore something must exist which differs from the plurality of
things, which differs from the world, which we have granted and shown is not
of metaphysical necessity."

De volgende uitspraak uit de quantumfysica komt van Heisenberg (1958).

Heisenberg: "Atoms and the elementary particles themselves ... form a world of potentialities or possibilities rather than things of the facts."

Dat het pad van de golf alleen betekenisvol als de toevallige kans op een historie van een deeltje gezien kan worden geeft aan dat de oorzaak voor deze historie dus niet causaal in deze werkelijkheid ligt.

In het principe van de minste actie zien we hoe mogelijke historiën van een deeltje in ruimte en tijd interfereren tot het actuele kortste pad. Automatisch leveren de padintegralen van de golffunctie (van de actie) middels symmetrieen van de tijd en ruimte een werkelijkheid met invariante vormen die we de materie noemen. Je zou kunnen zeggen dat de invariante vormen die we zien het resultaat zijn van een maximalisatie van een scheppingskracht. Een soort overlap van mogelijke historiën binnen deze tijd-ruimte. De paden die dus niet resulteren in de werkelijkheid zijn allen onderdeel van mogelijke werelden, maar minder waarschijnlijk.

Is er een metafysische wil tot bestaan werkzaam gerealiseerd binnen onze tijd-ruimte leidend tot onze actuele historie? Tja volgens mij wel. Is dat een blinde wil tot bestaan in een strijd binnen de tijd-ruimte of is de actualiteit het resultaat van een metafysische calculatie en een bewust wilsproces.

Zover de metafysica.
We are such stuff as thoughts are made of

morph

Citaat van: radiohead op  1 oktober 2022, 17:47:53Metafysica van Leibniz (1646-1716):

Leibniz lijkt hieronder te zeggen dat deze wereld een toevallige historie kent en dat er vele andere historiën mogelijk zijn.

Vervolgens zegt hij dat hetgeen dat kiest voor deze historie wel buiten deze historie moet bestaan en dus metafysisch is. Het moet bestaan als essentie.

Is er een metafysische wil tot bestaan werkzaam gerealiseerd binnen onze tijd-ruimte leidend tot onze actuele historie? Tja volgens mij wel. Is dat een blinde wil tot bestaan in een strijd binnen de tijd-ruimte of is de actualiteit het resultaat van een metafysische calculatie en een bewust wilsproces.
Leibniz geeft al redenerend aan dat deze wereld, zoals wij die ervaren, een niet-toevallige uitkomst is van vele die mogelijk zouden kunnen zijn geweest.
Daaruit concludeert hij dat er andere werelden mogelijk zouden zijn geweest áls die historie volgens een andere weg was gelopen.
Hij concludeert niet dat die er ook zijn, maar wel dat God de telkens optredende optimale keuzes gemaakt heeft om de mens in de best mogelijke wereld te laten leven.

Nicktube

De laatste dagen miste ik een bepaalde muzikale flow/ diepgang en keek af en toe of ik de Audiolamp had ingeschakeld. Toen herinnerde ik me dat ik het e.e.a. had omgestoken qua netsnoeren.
Sinds de komst van de scheidingstrafo zie ik de fasering minder nou, gezien dit een gebalanceerde lijn is met 2x115v. Ik draai de schuko 180graden van de audiolamp naar de oorspronkelijke positie waar deze in de juiste fase was. Ik meen wat meer lampen 'magie' te horen, of zit het tussen de oren?  :laugh:

Theo van Wermeskerken

20 november 2022, 23:05:41 #378 Laatste wijziging: 21 november 2022, 10:27:09 door Theo van Wermeskerken
Tja, da's een beetje een lastige.
Normaal gesproken kun je bij alle audio apparaten vaak goed
horen of de fase goed of verkeerd zit, ook bij een audiolamp.
Als je de boel echter aansluit achter een scheidingstrafo heb je
een zgn. zwevend net gemaakt.
In de mij bekende gevallen werkt dat altijd negatief uit.
Het lichtnet is dan wel wat schoner, met name de dc component
maar muzikaal is het geen vooruitgang.
Verder is die lamp zo ontworpen dat zijn nul ook aan de nul komt.
En die hangt ergens in de lucht als die achter die trafo zit en werkt
mogelijk helemaal niet.
Ondingen die scheidingstrafo's,  prima voor het maken van een veilig
net in een werkplaats of operatiekamer, daar zijn ze voor.
Ze geven vaak rust in de weergave, dat komt doordat daar veel kleine
informatie artefacten van de muziek in zijn verdwenen.
Maar ik ken ook mensen die die rust nu juist ambiëren.
Alles mag, het is ook maar een hobby.


Je hoeft geen loodgieter te zijn om van buizen te houden

Walt

Misschien dat een audiotegel onder de scheidingstrafo kan helpen?

Theo van Wermeskerken

Citaat van: Walt op 22 november 2022, 06:13:02Misschien dat een audiotegel onder de scheidingstrafo kan helpen?

De set en ook de lamp moet vrij kunnen 'ademen' van en naar het lichtnet.
Daarin geen obstakels aanbrengen.
Een audiotegel lost dat probleem niet op.
Onder de kleine variac van de audiolamp helpt een tegel wel.
Die variac is een zgn. autotrafo, dus ook niet met gescheiden
wikkelingen zoals een scheidingstrafo.

Je hoeft geen loodgieter te zijn om van buizen te houden

Walt

Maar wat houd die scheidingstrafo dan tegen, hij laat toch gewoon een zuivere 230v 50Hz door, nagenoeg onbegrensd qua amperage?

berret

Dat doet een scheidingstrafo allemaal prima. Maar de meeste scheidingstrafos hebben een dubbel scherm welk geaard is. En dat zou wel eens de bottleneck kunnen zijn. Er is op een of andere manier een , in structuuropzicht, een referentie met de aarde nodig.
Die is nu veel te weinig.
 Normaliter ligt je nul van je lichtnet ergens vlak bij je meterkast aan aarde. Daar is een verbinding aanwezig. Die sputtert mooi door via je voedingstrafo naar de versterker.  Bij een scheidingstrafo is dat niet het geval. Je zweeft letterlijk los van aarde. Bovendien symmetrisch. Je zou kunnen proberen het midden van die115v wikkelingen aan aarde te leggen. Je levert dan wel het zweven van je voeding in. Maar proberen kan geen kwaad, zolang je weet wat je doet.

Walt

Ha Berret,

Hoe verhoudt zich dat dan tot het aansluiten van apparatuur, waar wordt aangeven dat zonder aarde beter klinkt, dat lijkt wat tegenstrijdig op eerste gezicht?

Gr. Walter

berret

Omdat het ontbreken van een aardleiding nog steeds betekent dat de nul (de blauwe draad in je stopcontact) aan aarde ligt. Bij een scheidingstrafo zit ook daar een scheiding tussen.

Jan66

Bij een trafo heb je een capacitieve koppeling tussen het primaire en secundaire gedeelte. Of dat van invloed is weet ik niet.

Walt

Grappig dat de nul eigenlijk ook een aarde is, nooit zo over nagedacht.

AntiAudioKwakzalverij

Dit is een mooie uitleg hoe aarde werkt (ook t.o.v. Apparatuur) het legt ook uit waarom gebalanceerd theoretisch beter is ongebalanceerd. https://bennettprescott.com/downloads/grounding_tutorial.pdf


radiohead

28 januari 2023, 15:28:50 #389 Laatste wijziging: 31 januari 2023, 15:15:20 door radiohead
Historie van de aether

Galileo

Galileo was de eerste die een nieuwe fundering voor de natuurkunde legde met het inzicht dat bewegingsvergelijkingen in een trein of boot op uniforme snelheid hetzelfde zijn als bij stilstand. Zo kan een jongleur in een trein dezelfde kunsten vertonen als op het perron. Dit principe dat de snelheid van het laboratorium geen rol speelt in de bewegingsvergelijkingen noemde hij het relativiteitsprincipe. Tot die tijd dacht men dat de aether als een vloeistof waarin de aarde stil stond de bewegingen in boten zou verstoren. Er waren mogelijk voorgangers van Galileo zoals  Hypathia van Alexandrie met dezelfde ideeën. Haar voortijdige dood zou dan een enorme stagnatie in de wetenschap veroorzaakt hebben.  Ze zou (volgens de film Agora) op een boot een gewicht boven in de mast los hebben gelaten en geconstateerd hebben dat het gewicht recht onder de mast op de grond viel en het niet door aetherdrag halverwege de boot viel. Je zou ergens verwachten dat het gewicht niet de uniforme snelheid van de boot in horizontale richting mee zou nemen in zijn val. Echter voor het gewicht is het referentieframe van de boot gewoon stilstand. Zie ook dit fragment uit de film Agora:
https://abakcus.com/movies/relative-motion-experiment-in-agora/

Galileo is ook bekend om zijn standpunt dat de aarde rond de zon beweegt. Verrassend is misschien dat experimenten uit zijn tijd met de posities van de sterrenbeelden suggereerden dat de aarde niet van plek verwisselde rondom de zon want er was geen parallax waarneembaar in de sterrenbeelden. Het koste nog zeker honderd jaar voordat de apparatuur nauwkeurig genoeg was om toch de parallax waar te nemen. De juiste afstand van de aarde tot de sterren bleek biljoenen ipv miljoenen kilometers wat veel verklaarde. In het wetenschapsfilosofische boek 'against method'  van Feyerabend kun je meer lezen over deze controverse en dat als een idee soms in strijd met de experimentele data wordt vastgehouden het later toch juist kan blijken.
Misschien is ook interessant dat Ptolemy's wereldbeeld ten tijden van Hypathia geocentrisch was maar ieder van de zeven planeten lag op een cirkel en de complexe berekeningen plus de enorme hoeveelheid data die gebruikt werd maakte dit model bijzonder goed in het voorspellen van de bewegingen van de hemellichamen. Het werd dan ook alom geloofd (en moeilijk doorgrond) door zijn tijdgenoten. Het heeft veel overeenkomsten met een computer simulatie ;)

Maar terug naar de actie. Het principe van de minimale actie voor een deeltje dat ik eerder had uitgelegd is dat een pakketje van waarschijnlijkheidsgolven voor een deeltje maakt dat langs het kortste pad de amplitude maximaal is omdat de fase verschillen van de materiegolven minimaal zijn. De fases van al deze golven zijn de acties die dus langs het kortste pad de minste variatie kennen waar de golven elkaar dus optimaal versterken. Maak je een opening in een muur zo klein als de Planck lengte dan krijgt een golf geen informatie meer van naburige golven en ontstaat er een golfvormige verspreiding van het deeltje dit itt de stralen.

Als je zoekt naar een verdere wiskundige invulling van de fase/actie van deze golven dan kom je het relativiteitsprincipe tegen. Deze fase/actie kan namelijk alleen de som over het kortste pad van de snelheid in het kwadraat zijn omdat alleen een dergelijke formule voor de fase/actie invariant is onder het relativiteitsprincipe. Met een constante erbij die we de massa noemen krijg je zo de som van 1/2 m*v kwadraat als onderdeel van de actie van een vrij deeltje. Later zullen we dit de kinetische energie van een vrij deeltje noemen omdat het zelf ook nog eens invariant blijkt. (*)

Dan is er ook nog de externe potentiaal of kracht waar de quantum golf doorheen reist. Vanwege het relativiteitsprincipe kan die potentiaal alleen van de positie van het deeltje afhangen en niet zijn snelheid. Als dit niet zo was zouden in diverse treinen met diverse snelheden andere potentialen en dus andere krachten werken.

Dat er toch een potentiaal van de snelheid afhangt, namelijk de magnetische potentiaal, is daarom een groot theoretisch probleem dat tot talloze waarnemingsparadoxen aanleiding geeft. Waarom ziet de eene waarnemer een magneetveld  terwijl degenen die met de stroom mee reist geen magneetveld ziet (de elektronen staan voor hem stil). We weten echter dat een lampje met een stroom nog steeds brandt ook als je er snel aan voorbij vliegt🙂 Of een electromotor die nog steeds draait met dezelfde krachten ook als die in een trein zit🙂

Zoals gezegd, de actie is een sommatie(integraal) van iets dat we kinetische energie noemen en een potentiaal functie die alleen van de positie afhangt die we potentiële energie noemen. Beter gezegd het is een integraal over het korst durende pad van de som van kinetische energie min de potentiële energie. Als je dat wiskundig varieert en minimaliseert over alle nabij gelegen paden krijg je met de hoogste waarschijnlijkheid een uniforme beweging in de juiste baan voor het deeltje. Het gaat hier dus ook om een uniforme beweging dus het deeltje kan ook niet steeds spontaan versnellen en vertragen volgens deze vergelijkingen. Dit is het traagheidsprincipe.

We hebben zo een verklaring dat een potentiaal (kracht) nodig is om een deeltje van zijn kortste pad te krijgen en er is dus een potentiaal (kracht) nodig om een deeltje te versnellen. Dit alles noemen we ook de bewegingswetten volgens Newton. De wet van behoud van energie (kinetisch en potentieel) volgt omdat de tijd homogeen is. De wet van behoud van momentum volgt omdat de ruimte homogeen is. Voor verdere verdieping, voor wie dit interesseert, verwijs ik naar de theorema's van Emily Noether zij ontdekte hoe uit symmetrieën in tijd en ruimte de bekende behoudswetten van energie en momentum volgen.

Maar nu een andere waarneming. Experimenten met die potentiaal toonden aan dat de potentiaal overdracht van een kracht tussen deeltjes een eindige snelheid heeft. Voor Galileo waren de krachten instantaan. Dus het veld van een deeltje werd op afstand en onmiddellijk gevoeld door een ander deeltje. Experimenten leren echter dat de elektromagnetische potentiaal een lichtsnelheid kent en niet instantaan werkt. Er is geen werking op afstand met een oneindige snelheid voor een kracht. Dat is een probleem want we hebben zojuist gezegd dat de potentiaal niet van de snelheid kan afhangen omdat dan diverse waarnemers met diverse snelheden andere krachten waarnemen. Het relativiteitsprincipe is dan niet geldig en een jongleur kan zijn kunsten niet met iedere snelheid vertonen. Sterker nog, de een ziet dat de jongleur de bal mist en een andere stilstaande waarnemer ziet dat niet. Dat is weer een paradox. De natuurwetten zijn niet langer invariant onder het relativiteitsprincipe.

Dit probleem is alleen oplosbaar als iedere waarnemer onafhankelijk van zijn snelheid die potentiaal interactie met dezelfde (licht)snelheid waarneemt. De lichtsnelheid is dus niet variabel met de snelheid van het referentieframe maar is absoluut. Alleen dan kan een eindige snelheid van de potentiaal dezelfde bewegingsvergelijkingen opleveren in diverse referentie frames. Die invariante lichtsnelheid was ook precies wat werd waargenomen in uitvoerig herhaalde zeer nauwkeurige experimenten. Toen de snelheid nog theoretisch oneindig was was die natuurlijk ook voor iedere waarnemer hetzelfde maar eigenlijk klopt dat niet want oneindig zelf bestaat niet, het is heel groot en dat levert nog steeds minimale paradoxen op :)

Dat de potentiaal een maximale snelheid heeft die niet oneindig is, zoals Galileo dacht, maakt dat ook de bron van de potentiaal niet sneller kan dan die potentiaal. Dus die maximale snelheid geldt voor alles.

Einstein realiseerde zich dat Galileo een verborgen aanname van werking op afstand met oneindig snelle potentiaal had geïntroduceerd die niet werd waargenomen. Galileo had zo een universele gelijktijdigheid geïntroduceerd die Einstein moest loslaten. Twee waarnemers met diverse snelheden nemen twee gebeurtenissen vanwege die vaste lichtsnelheid niet altijd gelijktijdig waar. Stel iemand schiet een foton vooruit en eentje achteruit en voor hem slaan ze gelijktijdig op een bepaalde afstand in. Als jij er met een snelheid aan voorbij vliegt zal het foton dat vooruit gaat voor jou eerder zijn bestemming bereiken (het foton gaat met de lichtsnelheid maar het punt komt dichterbij voor jou) het andere foton zal zijn bestemming later bereiken. In jouw referentie frame zullen beide fotonen dus niet gelijktijdig hun bestemming bereiken.

Einstein realiseerde zich dus dat niet alleen het tijdsinterval maar ook de afstand relatief is en daarom stelde hij voor om de lengte plus het tijdsinterval te onderzoeken want deze nieuwe tijd-ruimte 4 dimensionale vector wordt door iedere waarnemer wel met dezelfde 4 dimensionale lengte waargenomen. Dat maakt dus nieuwe bewegingsvergelijkingen volgens Einstein mogelijk die aan het relativiteitsprincipe van Galileo voldoen. Een jongleur kan ook met de lichtsnelheid zijn kunsten vertonen en stilstaande waarnemers zien een schouwspel dat vertekend is door een transformatie. Bij Galileo zagen ze de jongleur snel voorbij vliegen. Bij Einstein is het alsof hij door een vervormende lens bekeken wordt, er zijn andere afstanden en momenten waarop gebeurtenissen plaatsvinden maar de 4-krachten 4-lengtes en 4-impulsen zijn hetzelfde voor alle waarnemers. Energie en impuls werden onderdeel van een 4-vector. De nieuwe natuurwetten zijn invariant.
Door deze verandering  is ook de paradox van de magnetische kracht, die van de snelheid afhangt, op te lossen. Door te zien dat de elektrische plus de magnetische potentiaal invariant is. Dit is dus de nieuwe 4 dimensionale elektromagnetische potentiaal. En zo werden talloze paradoxen tussen waarnemers opgelost die er al sinds Maxwell waren.

De volgende stap van Einstein was dat hij zich realiseerde dat ruimte-tijd door massa wordt gemaakt. In de buurt van massa is het dan ook niet vlak. Je zou het kunnen vergelijken met een temperatuur in de ruimte die maakt dat bij massa de meetlatten en alle materie van lengte verandert en de tijd trager gaat. Je neemt dat niet waar omdat alles krimpt of uitzet totdat je een driehoek in de ruimte trekt en de hoeken gaat meten. De som van die hoeken is bij massa niet 180 graden. Einstein heeft zo het zelfstandige karakter aan de ruimte ontnomen. Newton dacht dat de ruimte iets absoluuts was omdat een rotatie een centrifugaal kracht opwekt en dat je dus stil kunt staan tov de ruimte (niet roteren). Mach dacht dat als alle massa in het universum zou roteren dat je dan ook een centrifugaal kracht zou ervaren. Einstein gaf Mach gelijk. Ruimte is iets dat wordt opgespannen tussen massa. De zwaartekracht kun je zien als dezelfde schijnkracht (centrifugaal kracht) die ook ontstaat als je roteert. Roteren is een niet uniforme beweging en houdt een voortdurende versnelling in. Het is niet de beweging van de minste actie. Bij een planeet is een gekromd pad het pad van de minste actie (geodeet). Om rechtdoor te gaan zul je een kracht moeten uitoefenen alsof je roteert. Het kortste pad werd zo een geodeet die bij massa gekromd is. Einstein moest wel de actie die voorheen de kinetische energie min de potentiële energie was aanpassen tot een simpele 4 dimensionale afstand. Dus Einstein ontdekte dat de actie relativistische simpel weg de ruimte-tijd afstand was die geminimaliseerd moest worden. Dit konden we ook verwachten omdat het de fase van een golf is. Die snelheid in het kwadraat krijg je als je de actie voor lage snelheden bestudeert.

Je kunt denk ik stellen dat Galileo, Newton, Fermat, Hamilton, Einstein, Noether en Feynman, samen het universum hebben gehackt. Ze ontdekten wat deze wereld werkelijk is tot nu toe. Niet alleen door experimenten maar vooral door ideeën en principes te onderzoeken. Dat we het universum kunnen bedenken en er een soort van ware ideeën zijn geeft mij het gevoel dat het universum net zo denkt als wij en dat het rekent zoals wij rekenen😉

Dirac nam de relativistische actie over in de kwantummechanica en kwam zo op deeltjes en antideeltjes. Antideeltjes zouden deeltjes kunnen zijn die terug gaan in de tijd volgens Feynman. Het is een pad waarvan de relativistische golfvergelijking suggereert dat het kan bestaan en ze zijn vervolgens ook waargenomen. Interessant is nog dat Dirac de antideeltjes zag als gaten in een elektronen zee net als de gaten of plussen in een halfgeleider. Voor Dirac bestond de lege ruimte daarom uit een zee van elektronen. Lege ruimte was voor hem een soort halfgeleider. Nu zien we het meer als een zee van potentiële deeltjes die kunnen worden aangeslagen. Dat wij de tijd alleen vooruit zien gaan kan komen door de randcondities. Het begin van het universum (big bang) is gesloten en reflecteert de fotonen die terug gaan in de tijd en het eind van het universum is dus open en zonder reflectie. Netto gaat de tijd macroscopisch maar een kant op.

Wat is er dan nog over van de aether? Het is niet de absolute ruimte van Archimedes die als een vloeistof de dingen vertraagt. Het is niet de stilstaande ruimte van Newton tov waarvan je kunt roteren. Het is iets dat zich vormt tussen massa. Het is niet het medium dat de snelheid van de lichtgolf verklaart zoals Maxwell dacht en misschien ook niet de elektronen zee van Dirac. Onze tijd-ruimte is mogelijk een deel van het spectrum waarmee massa met massa communiceert denk ikzelf. De maximale hoeveelheid 'positie' die we aan een deeltje kunnen toekennen is begrensd door de Planck lengte. Het is het medium waarin deeltjes en antideeltjes gecreëerd en geannihileerd worden. De ruimte kan gepolariseerd worden door licht deeltjes waarbij elektron-positron polen als een dielektrische aether functioneren voor fotonen. Omgekeerd kunnen elektronen fotonen creëren in de ruimte en er door worden afgeremd. De ruimte kan ook een kernkracht afschermen door dezelfde elektron-positron dipolen waardoor een kernkracht verzwakt wordt tot de coulombkracht. De ruimte is dus bepaald niet leeg. En dan is hij ook nog gevuld met Higgs deeltjes die in een aangeslagen toestand verkeren, dit itt de andere deeltjes die in de lege ruimte niet aangeslagen zijn. De Higgs deeltjes zouden zelfs hun energie kunnen kwijtraken als ze over een drempel worden 'getild' en dat zou waarschijnlijk einde verhaal van de kosmos zijn. Wat die deeltjes-anti deeltjes anders maakt dan een vloeistof is dat ze niet een bepaalde stilstand hebben maar ze kunnen met iedere snelheid gecreëerd, aangeslagen of gepolariseerd worden. Dus een soort van aether maar zonder weerstand, supergeleidend tot een drempel en zonder beginsnelheid of stilstand.

Misschien een kleine note. Lichtgolven gaan door elkaar heen totdat de fotonen voldoende energie hebben om een elektron-positron paartje te creëren. Daarna 'botsen' ze met elkaar zoals electronen ;)
note 2. Entanglement is niet werking op afstand maar een golffunctie die zo wordt gemanipuleerd dat een foton zich op twee plaatsen tegelijk bevindt.

Dit waren weer wat perspectieven volgens de natuurkunde en ook dit verhaal is natuurlijk nooit af :)

(*) zie volgend postje voor de meer wiskundige uitleg van deze paragraaf.
We are such stuff as thoughts are made of