Wat mee te nemen van de Kringloop (revisited)?

[RJVR]

Er staat een paar Audiolab Minmax CD in goede conditie in de Kringloop in Bunnik voor maar 27,50. Allicht koop ik ze nog ter vervanging van de Yamaha luidsprekers.



Ook nog een paar JBL's L60

[Tom!]

Die Audiolabs heb ik ook gehad. Klonken erg lekker.

[Wim72]

Die elektrische keukensnijmachine links naast boekenplankspeakers heb ik gehad, waardeloos ding zelden gebruikt en jaren geleden gedumpt bij een kringloop in de buurt.

[RJVR]

Die Audiolabs heb ik ook gehad. Klonken erg lekker.

Ahh. Oke. Het is ook meer dat ik ze moet vervoeren op de fiets en de Yamaha NX-E700 zijn een stuk kleiner en staan dus beter.
Mijn Ma heeft de Audiolab Symbol luidsprekers die klinken ook wel fijn,lekker neutraal. De MinMax zou de boekenplank uitvoering daarvan moeten zijn maar deze hebben wel een andere metal done tweeter. Er schijnen verschillende uitvoeringen te zijn met ook een textiel tweeter. Ook nog een super uitvoering met betere bekabeling. Allicht haal ik ze nog wel eens, zijn wel tweedehands verkrijgbaar voor rond de 50 euro.

Die keuken machine staat er al wel even, volgens mij een, zou het merk tomado kunnen zijn?.

[Wim72]

Merk weet ik niet meer plastic fantastic rommel, je kunt ook voor de vloerstaanders gaan en laten bezorgen door de kringloop.

[Heintje]

Akai AP-D210 voor 27,50 in Odijk. Best een goed ding voor die prijs! Direct drive en best zwaar nog.


...

Met alle respect en niets tegen jou:

Dit is de huidige situatie nou eenmaal.

Tig jaar geleden werd zo'n platenspeler nog verguisd als "baggerzooi", en dan met name vanwege de toen te behalen afspeelkwaliteit.
Je moet dit denk ik ook zien in het licht van wat er nu voor wordt gevraagd, 27,50.

Maar zoiets moet je nu eigenlijk toch niet willen hebben?
"Het draait en er komt geluid uit ..."

Of zijn we zo ver afgedaald met onze verwachtingen dat dit toch weer in beeld komt?
Mijn kinderen horen het meteen als iets echt kwalitatief goed klinkt, maar ze luisteren de hele dag naar muziek die uit de telefoonluidspreker komt. Ze geven om andere dingen, terwijl ik zelf  enorm kan genieten van een mooi stuk goedklinkende muziek.
Ben ik dan zo'n uitzondering geworden? 

[Tom!]

Voor een beginner vind ik dit een aardige speler. Vergelijk 'm met zo'n nieuwe koffergrammofoon die drie keer zoveel kost... en je moet er een versterker met phono-ingang bij kopen, dan zit je al op de route van een opwaardeerbare set. Of je vindt het leuk zo, en je geniet ervan.

[Heintje]

Dat plezier wil ik ook zeker niemand ontnemen.  

[Parker700]

Ik heb voor de gein eens zo'n type platenspeler aangesloten: niet geweldig maar maakt gewoon muziek.

(maar ik ben oud en doof).

[RJVR]

@Heintje
Ja het is ook meer wat je als referentie gebruikt. Ik heb zelf meer betaalbare tweedehands HiFi en ben daar best tevreden mee, vroeger wel wat duurder spul gehad.

Zo'n Akai zou toch met bijvoorbeeld een AT-VM95E best goed kunnen zijn? Ik denk dat de geluidskwaliteit door het element bepaald word maar of dat altijd het geval is.... Je zou eigenlijk eens een "duur" element moeten proberen in een goedkope draaitafel. En andersom een budget element in een hele goede draaitafel.

Toch een stuk beter dan zo'n crosley platenspeler voor minder geld.

[Heintje]

... en daar heb je helemaal gelijk in.

Time is a bitch ... 

Ik denk dat hier twee factoren meespelen:

1. in de jaren 80 waren de bronnen van slechte kwaliteit (want de CD-speler was er nog niet om die omhoog te krikken) en had je platenspelers van verschillende prijsklassen: bij populaire merken (Akai, Sansui, Pioneer, Sony enz.) van (omgerekend, daar schrik je van) 65 Euro tot 220 Euro.
Klein detail: bij de populaire merken zat in de platenspeler van 220 Euro meestal hetzelfde element als in die van 65 Euro. En waar luister je dan naar? Psies, dat geluidskwaliteit-beperkende element van 65 Euro!
Destijds vonden de grote merken en de gemiddelde klant (ook door de sterke invloed van de Consumentenbond) dat het element helemaal niet belangrijk was voor de geluidskwaliteit, míts het aan bepaalde minimum eisen voldeed.
Destijds luisterde je dus voornamelijk naar het relatief matige element als bron (met als enige andere bron de radio, die ook weer de plaat als enige bron gebruikte). Cassette- en tapedecks zijn namelijk doorgaans geen bron. 

2. je begint (terecht in mijn optiek) naar huidige inzichten meteen over een een stuk beter element in deze platenspeler, waarmee tóch een goede geluidskwaliteit kan worden behaald, stukken beter dan die in de jaren 80 met dezelfde platenspeler, zéker als de overige kenmerken van de platenspeler (zie hieronder) aan bepaalde minimum eisen voldoen.

Destijds hadden ze het bij platenspelers maar over drié "kwaliteitsbepalende" factoren:
1. de L-vormige arm vs. de S-vormige arm
2. direct drive vs. spaaraandrijving
3. de kwaliteit van de plateaulagering
Het element kwam daar dus helemaal niet in voor.

[Wim72]

Elementen/stylus zijn ook takkeduur vaak de helft van een beetje fatsoenlijke platenafkrabber.

[B. Gehakt]

... en daar heb je helemaal gelijk in.

Time is a bitch ... 

Ik denk dat hier twee factoren meespelen:

1. in de jaren 80 waren de bronnen van slechte kwaliteit (want de CD-speler was er nog niet om die omhoog te krikken) en had je platenspelers van verschillende prijsklassen: bij populaire merken (Akai, Sansui, Pioneer, Sony enz.) van (omgerekend, daar schrik je van) 65 Euro tot 220 Euro.
Klein detail: bij de populaire merken zat in de platenspeler van 220 Euro meestal hetzelfde element als in die van 65 Euro. En waar luister je dan naar? Psies, dat geluidskwaliteit-beperkende element van 65 Euro!
Destijds vonden de grote merken en de gemiddelde klant (ook door de sterke invloed van de Consumentenbond) dat het element helemaal niet belangrijk was voor de geluidskwaliteit, míts het aan bepaalde minimum eisen voldeed.
Destijds luisterde je dus voornamelijk naar het relatief matige element als bron (met als enige andere bron de radio, die ook weer de plaat als enige bron gebruikte). Cassette- en tapedecks zijn namelijk doorgaans geen bron.

2. je begint (terecht in mijn optiek) naar huidige inzichten meteen over een een stuk beter element in deze platenspeler, waarmee tóch een goede geluidskwaliteit kan worden behaald, stukken beter dan die in de jaren 80 met dezelfde platenspeler, zéker als de overige kenmerken van de platenspeler (zie hieronder) aan bepaalde minimum eisen voldoen.

Destijds hadden ze het bij platenspelers maar over drié "kwaliteitsbepalende" factoren:
1. de L-vormige arm vs. de S-vormige arm-
2. direct drive vs. spaaraandrijving
3. de kwaliteit van de plateaulagering
Het element kwam daar dus helemaal niet in voor.

Time is a bitch indeed.

Mevrouw Gehakt begs to differ. Zij woonde in de jaren '80 kennelijk op een heel ander werelddeel. Als 'platenpoes' van de high-end sectie op verschillende Firato's bediende zij 'als vrouw' de niet-automatische draaitafels met dure elementen en -en daar ging het om- dat trok bekijks. Samen met twee medestudentes deed ze dat: 'onze' zaal altijd vol. Ze heeft heel andere herinneringen aan de beginjaren '80 van de vorige eeuw.

Heintje, hier is ze aan het woord en wel nadat ik haar jouw laatste zin had voorgelezen. Aan de ontbijttafel:

"Koetsu, Kiseki, Denon, Decca en hoe heette die Nederlander ook alweer? O ja, Van der Hul. Ik denk altijd eerst Van der Heide, maar het is Van der Hul. Die cd-speler was toch ook niet alles hè? En moet er een platenpuck op, viltmatje of niet, direct drive of snaaraandrijving, is de draaisnelheid wel goed, veren afgeregeld, instelmal, arm en lager type, welk borsteltje, hoe berg je de platen op en heb je er wel of niet antistatische binnenhoezen omgedaan? Hoe maak je ze schoon en met welk middel?

Het zijn zo de vragen die, als je het fetisjisme van een afstandje bekijkt, steeds voorbij zag komen. Maar de gouden standaard of heilige graal, dat waren wel de elementen en de elementkeuze."

[B. Gehakt]

Zij en haar twee medestudentes noemden zich in die tijd de drie 'hifi-weduwes'.

[B. Gehakt]

En ja Heintje, ze zei Van der Hul.

Weet zij veel ...