Hot

[morph]

Zojuist weer eens een vergelijkend warenonderzoekje gedaan. Wederom van een van mijn favoriete albums.
De gehele FZ-catalogus is namelijk opnieuw uitgebracht. Maar ik heb geen plannen om die te gaan kopen.
Er zijn echter een paar albums die sowieso mijn aandacht trekken en na enige recensies op internet te hebben gelezen werd ik wel heel nieuwsgierig naar eentje: "Hot Rats".



Toen ik dat album leerde kennen waren er al cd's. Ik was vrij snel verslaafd aan de muziek. Hoeveel keer kun je iets draaien en van het geheel genieten, of steeds een ander instrument volgend telkens toch weer verrast worden?
Pas later hoorde ik de lp, via de biblio-/phonotheek. Dat was heel anders!
De tekst op het cd-hoesje sprak al boekdelen, maar werd toen pas duidelijk:
"Remixed from the original multi-track masters
with added material from the original sessions"

Het album is niet alleen bijzonder vanwege de weergaloze muziek, het is dat ook door de opnametechniek en destijds, 1969, een van de eerste albums waarbij gebruik werd gemaakt van 16 sporen. (zie bijvoorbeeld hier en hier)

De eerste persing met het blauwe Bizarre label heb ik niet.
De andere ben ik telkens onverwacht tegengekomen voor schappelijke prijsjes.
Alleen de laatste, op het Barking Pumpkin label, heb ik welbewust aangeschaft, net als de vier cd uitvoeringen.
De catalogusnummers van de lp-versies zijn:
1969, Warner Bizarre/Reprise RS 6356
1970, Warner Bizarre/Reprise RSLP 6356
1971, Warner Bizarre/Reprise K 44078
1976, Warner Reprise REP 59021
2009, Barking Pumpkin RS 6356 - Classic Records, Matrix # Side 1: RS-6356-A BG, Side 2: RS-6356-B BG














Chronologisch de cd varianten:










De nieuwe cd uitgave is gebaseerd op de originele analoge master.



De toegevoegde galm van de vorige cd edities (door FZ zelf zo gemixd en gemasterd voor de eerste cd editie van "Hot Rats") is verdwenen en "Gumbo Variations" is weliswaar in lengte vier minuten teruggebracht, maar zo staat het ook op de lp's.
Deze versie, getrouw aan de plaat, klinkt fantastisch.
Dus tóch de moeite waard.

[Rood]

Het wordt zo beschreven dat ik , ben geen Zappa fan , er toch naar wil luisteren .
Chapeau 

[Hill]

Mooi geschreven, en leuk om de verschillen te zien.

Groet R.

[baardmannetje]

Ik sluit me aan bij de heren hierboven. 

Ook erg leuk om te zien dat iemand zoveel verschillende 'persingen' heeft van een album.

Ikzelf ken Frank Zappa uit mijn jeugd, zijn muziek schalde dikwijls door het huis, en daarom koester ik nog steeds zijn Frank's Garage elpees. Helaas niet de exemplaren die destijds gespeeld werden...

[morph]

Een ander album van Zappa dat ik bovengemiddeld waardeer is Waka/Jawaka.



In de eerste cd-versie was een echo-effect toegevoegd, dat weliswaar niet slecht klonk maar opmerkelijk anders dan de vinyl versie.

Ik heb de vinylversie, de eerste cd uitgave en nu ook de nieuwe heruitgave, in chronologische volgorde:







Deze nieuwe uitgave is net zo uitgebracht als de "Hot Rats" heruitgave. Gemaakt aan de hand van de Original Analog Master.



Het boekje van deze "Waka/Jawaka"editie bevat nog wat specifiekere gegevens over het gevolgde remaster-pad:



De lp is hiermee ongelooflijk goed gereproduceerd, strak klinkend, zonder toegevoegde echo-effecten. Enige en kleine verschil is dat bij het luisteren naar de lp de muziek op de luidsprekerlijn klinkt en bij deze cd-heruitgave het allemaal iets naar de luisteraar toe komt, vóór de luidsprekers. Maar verder klinkt het exact hetzelfde.
Prachtuitgave!

Na deze aangename resultaten ga ik t.z.t. alsnog op onderzoek uit met betrekking tot de albums "The Grand Wazoo" en "Apostrophe (')"

[johnhifi]

Optional entertainment. In tegenstelling tot de door de strot geduwde en gedwongen top zoveel bagger. Geniaal. 

[Bassen]

Dit is mijn favoriete album van Frank Zappa.

[minplus]

Hot Rats, geniale muziek. De meeste Zappa's moet ik niet te lang horen, maar deze draai ik van begin tot eind.
Heb nu al vele jaren, na vanaf uitkomst de LP, de 1e CD variant.

[morph]

Weer een vergelijking:




De lp van The Grand Wazoo


de eerste cd versie met een toegevoegde, lichte, galm




de mooist klinkende, de nieuwe remaster op Zappa-records (Universal).
Weg is de galm. De lp-versie is er weer. Maar dan fraai gedetailleerder.

[morph]

apostrophe (')


De stereo lp


de quadrophonische lp, maar die kan ik dus alleen stereo beluisteren.
Het is de wijze waarop ik dit waanzinnige album leerde kennen én mijn kennismaking met de muziek van Zappa, dus die had lang mijn voorkeur.




de eerste cd versie gecombineerd met "Overnite Sensation".
Klonk als de quadro-lp. Leuk resultaat had het probeerseltje om deze versie destijds via de ProLogic surroundprocessor te luisteren.


de Ryko remaster. Dat was een mooie openbaring.
Maar die werd aangenaam overtroffen door:






de Ryko remaster, AU20 versie.
Hiervoor is de analoge master gebruikt. Net als voor de nieuwste variant:




de nieuwe remaster van Zappa records (Universal).

Hoe fraai de AU20 ook is, deze wordt toch duidelijk overtroffen door deze nieuwste. In een vergelijking klinkt de Ryko wat zompiger. Niet zo fris als de nieuwe uitgave. Aangezien die laatste ook flink wat goedkoper is dan die al lang uitverkochte gouden editie is dit een echte aanrader.
Wel opvallend overigens dat bij het Ryko tweetal de tekst toegevoegd is en bij de nieuwe niet. De lp verscheen ook zonder tekst, overigens.

[Sytze Fliege]

Morph, heb je aandelen in de Zappa nalatenschap?

Leuk om te lezen dit, graag meer .

[myrjan]

   Het is een prima marketing tool.

                           mvg myrjan

[morph]

Afgelopen week wat versies vergeleken. Ditmaal van "Shut Up 'n Play Yer Guitar" een van de instrumentale albums van Frank Zappa.
Ik heb de wijze van samenvoegen van de 3 lp's op 2 cd's genegeerd en heb gewoon een van de nummers beluisterd, "Variations On The Carlos Santana Secret Chord Progression", omdat me daar al eerder bij niet heel aandachtig luisteren een verschil was opgevallen. Zowel in de manier waarop de gitaarsolo in het geheel klonk ten opzichte van de ritmesectie, als de ambiance van de live opname. En zelfs hoe de "hoi!" aan het begin te horen is verschilt...



3lp box
Barking Pumpkin/CBS, 1982




de verschillende cd-versies die in de loop der jaren zijn uitgebracht...
Kloksgewijs vanaf linksboven:


Remaster: Bob Stone, 1989
Zappa Records, 1990
2cd


Barking Pumpkin/EMI, 1990
2cd


FZ Approved Master 1993
Ryko, 1995
3cd


Zappa Records/Universal, 2012
Remaster: Bob Ludwig, maart 2012
Source: Original 1981 Analog Master
2cd
(de mooiste, overeenkomend met de plaat)

"Variations On The Carlos Santana Secret Chord Progression"

[morph]

Inmiddels zijn we weer een paar jaar verder en zijn er uitgebreidere heruitgaves van een aantal albums verschenen.
Zo ook van het album "apostrophe (')" dat 50 jaar geleden verscheen.



Een lp met de originele tracks, ditmaal remastered door Bernie Grundman, met boekwerkje
eenzelfde met een 2e lp en een single
en een 5cd/1blu-ray boxje, met het boekje op kleiner formaat

Hier vertelt Joe Travers, de beheerder van de kluis, in die kluis er meer over: klik (duur 10 minuten).
Hij vertelt o.a. over het verschil tussen de bewaarde banden van "apostrophe (')" die daar te vinden zijn en die gebruikt werden voor de heruitgave.
("Vaultmeister Joe Travers gives us an exclusive walk through of the vault and its Apostrophe (') artifacts, uncovering behind-the-scenes details from the making of the album.")

In de box-set bevinden zich het album met aanvullend interessant sessiewerk, twee complete concerten (eentje uit maart 1974 en eentje uit november 1974) en de blu-ray met hi-res stereo en surroundvarianten. Het album is destijds ook in quadrofonie verschenen en dat is een van die surroundversies.

(Overigens is het youtubefilmpje Part 2 het kijken niet waard, maar dat terzijde.)


Tezamen met dit album:


Frank Zappa - The Crux Of The Biscuit
cd

"An FZ audio documentary Project/Object" - demo's en onuitgebracht materiaal van "apostrophe (')", is dit alles een mooi overzicht.